Stoot een ezel zich telkenmale aan dezelfde gesloopte steen? In Temse wel. Het gemeentebestuur begaat weer een onvergeeflijke erfgoedfout. Op het moment dat de bevoegde Vlaamse minister overweegt om de resterende art deco–woningen aan de Wilfordkaai te beschermen als stadsgezicht, beslist het CD&V-N-VA-bestuur van Temse om de sloopvergunning voor het waardevolle pand aan de Wilfordkaai nr. 33 toe te kennen. Beroep kan aangetekend worden bij de deputatie voor 3 augustus. Zoals bij gelijkaardige dossiers is dat weer mooi geregeld in volle vakantieperiode. Het bestuur van Temse maakt opnieuw een knieval voor projectontwikkelaars.
We zijn nu in de fase NA de domme beslissing van het gemeentebestuur. Het pand zal worden afgebroken. Staat er een boom in jouw buurt? Hou u dan even vast aan de takken daarvan, want de argumentatie van het college van Temse om op 30/6/2014 de sloopvergunning toe te kennen zijn om te blèten: “…overwegende dat door recente ontwikkelingen op de Wilfordkaai, waarbij oudere gebouwen worden vervangen door appartementsgebouwen, er een gevoelige wijziging van het uitzicht langs de Scheldeboorden is ontstaan, waardoor behoud van de erfgoedwaarden, mede door de bouwfysische toestand van het pand, niet in verhouding meer staat met de huidige tendensen langsheen de Wilfordkaai”.
Het college van burgemeester en schepenen van Temse dat al jarenlang deze ‘tendensen’ bevordert, had beter eerlijk geschreven: “wij trekken ons geen bal aan van bouwkundig erfgoed, wij hebben geen goesting om ter zake stedenbouwkundige richtlijnen uit te tekenen en iedereen met voldoende geld kan op de kaai van Temse waardevolle woningen plat gooien om er grijze appartementen neer te poten. Ja wij vinden de dijk van Blankenberge mooi en ook in Benidorm is het gezellig toeven”.
Gemeenteraadslid Bert Bauwelinck én een aantal buurtbewoners gaan in beroep tegen de beslissing van het Temses college.
Nog maar een paar weken geleden was er hoop. In de Gazet van Antwerpen (dd. 17/7/2014) verscheen onderstaand artikel.
Het schepencollege beslist pas op 30 juni over de mogelijke sloop van een waardevol pand op de Wilfordkaai. Het pand staat in een rij die ‘beschermingswaardig’ wordt geacht door minister Bourgeois.
De Wilfordkaai was ooit een idyllische parel aan de Schelde, maar veel van de historische gebouwen gingen de voorbije decennia tegen de vlakte. Ze werden vervangen door eigentijdse appartementsgebouwen, waardoor veel van de vroegere luister verloren ging. Verschillende Temsenaren hopen nu dat de nog resterende panden behouden blijven. Er ligt opnieuw zo’n dossier op tafel. Een projectontwikkelaar plant een nieuwbouwappartement op de plaats waar zich nu nog de ‘woning Van Hoeylandt’ bevindt, ooit het huis van een bekend senator. Het schepencollege moet een beslissing nemen over de bouwvergunning.
Bert Bauwelinck, oppositieleider van sp.a-Groen in de gemeenteraad, hoopt op een negatieve beslissing. “Het gaat om een van de waardevolle gebouwen aan de belle- époquekant van de Wilfordkaai. Heel wat omwonenden en verontruste Temsenaars tekenden terecht bezwaar aan tijdens het openbaar onderzoek”, oordeelt Bauwelinck.
Ontslagnemend Vlaams minister Geert Bourgeois (N-VA) laat intussen weten dat een aantal rijhuizen al aan de Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed is toegevoegd. “Het Agentschap Onroerend Erfgoed beoordeelt het ensemble van woningen Wilfordkaai 28-34 als potentieel beschermingswaardig als stadsgezicht. De woning Orlay-De Ryck is potentieel beschermingswaardig als monument”, schrijft de minister. Bert Bauwelinck vindt het ongepast om nu nog een woning uit de betrokken rij te slopen. “Het college kan het dossier voor bescherming niet langer dwarsbomen door sloop- en bouwvergunningen te verstrekken. Nu nog snel een sloopvergunning uitvaardigen, zou getuigen van schuldig verzuim. Stedenbouwkundige verordeningen uitvaardigen om waardevol bouwkundig erfgoed te beschermen, zou beter passen.” Bron: Guy Van Vliet, Gazet van Antwerpen, 17 juni 2014
Foto Wilfordkaai: Bert Bauwelinck – de bedreigde woning nr. 33 staat onder de Vlaamse vlag (met geel aanplakbiljet) – aan de snuit van het witte bestelwagentje
Bert Bauwelinck 